علل بی اشتهایی کودکان

برای هر مشکلی نیاز است که ابتدا علت آن را متوجه شویم. مادری که کودکش به اندازه ی کافی غذا نمی خورد و از دست ناز کردن های او به تنگ آمده و از رشد نرمال کودکش نگران است به پزشک یا متخصص تغذیه مراجعه می کند که در این صورت پزشک در مورد عادات کودک از او چنین سؤالاتی خواهد کرد.

ساعات غذا خوردن کودک چگونه است؟ مقدار غذایی که در هر وعده می خورد به چه میزان است؟ در بین وعده های غذایی چه چیزهایی مصرف می کند؟ میزان فعالیت شدید کودک چند ساعت در روز است؟ شما نیز باید حتماً در ابتدا پاسخ این سؤالات را آماده کنید.

علل متفاوتی برای بی اشتهایی کودکان به غذا وجود دارد.

علت اول: وجود نوعی بیماری در کودک. هر نوع بیماری یا داروی مصرفی که موجب زخم های دهان، تغییر حس چشایی کودک، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ شود و البته وجود تب خفیف نیز موجب کاهش اشتهای کودک می شود. در طول دوران مریضی یا نقاهت به دلیل کمتر شدن فعالیت کودک وی اشتهای کمتری نسبت به غذا خوردن پیدا می کند. ولی نگران نباشید بازسازی بدن کودکان بسیار سریع است. پس از مریضی با مراقبت بیشتر کودک شما به راحتی به وضعیت اولیه باز می گردد. فقط باید مراقب باشید کمبود غذایی او به سوء تغذیه نیانجامد که اثرات مخرب آن به سختی جبران پذیر است. شما با مشورت کردن ( هر دو تا سه ماهی یکبار) نبودن این علائم و اطمینان از عدم وجود انگل در روده های کودکتان می توانید مطمئن شوید که دلیل بی اشتهایی او مریضی نیست.

علت دوم: وجود سؤ جذب یا حساسیت های غذایی در کودک. ممکن است روده های کودک به یک نوع ماده ی غذایی مثل پروتئین موجود در گندم (گلوتن) حساسیت داشته باشد. از این رو مواد غذایی به راحتی جذب دیواره ی روده نمی شود ویا در اثر مصرف یک ماده ی غذایی خاص در بدنش عوارض خاصی بوجود آید که موجب ترس کودک از غذا و غذا خوردن شود. برای اطمینان از عدم وجود چنین حالتی برنامه غذایی و میزان مصرف از هر غذا را در طول مدت سه هفته یادداشت کنید. به این ترتیب متوجه خواهید شد چه غذاهایی را دوست ندارد. چه غذاهایی با چه فرم و چه حرارتی ( با کدام مواد اولیه) را بهتر می خورد. به این ترتیب برنامه ی غذایی که برای کودک تعیین خواهید کرد براساس علایق او و به روش جانشینی خواهد بود که بعداً در مورد آن توضیح خواهیم داد.

علت سوم: در دسترس نبودن غذاهای کافی و سالم برای کودک. گاهی غذاهای کافی و مقوی در اختیار کودک نیست و گاهی والدین مواد غذایی سالم نظیر سبزیجات شسته و پوست کنده، میوه های شسته و آماده خوردن، دانه ها و مغزهای مقوی مثل آجیل، لبنیات تازه و ... را در اختیار کودک قرار نمی دهند و در عوض به عنوان میان وعده به او شیرینی، شکلات و یا تنقلاتی می دهند که کالری زیاد دارد و محتویات نوترینیتی کمی است.

علت چهارم: وجود فشارهای روانی بر کودک . یک مشاجره ی خانوادگی یا وجود مشکلی در بین اعضای دیگر خانواده بر غذا خوردن کودکان مخصوصاً کودکان باهوش تأثیر به سزایی دارد. اجبار کودک به خوردن و ترساندن او از پدرش یا هر قدرت دیگری و تهدید کودک برای غذا ندادن به خاطر عمل زشتی که انجام داده است همه از این مقوله اند.

علت های دیگر:

- رفتارهای غذایی غلط خانواده.

- وعده دادن کودک به شیرینی و تنقلات در عوض خوردن غذا

- غذا دادن به کودک در برابر تلویزیون و کلاً در زمانی که حواس او مشغول کار دیگری است.

- ناز کشیدن های زیاد مادر و اصرار زیاد وی برای خوردن غذا.